Oud zeer 6

De laatste waarheid.


Dat ik niets meer voelde,
en je beter kon gaan,
snijdend zei ik het,
om je keihard pijn te doen.

Misschien dacht je dat ik het meende,
en dat ik je echt niet meer wilde zien,
of zag je toch de liefde,
en dacht je: Het zal wel?

Keihard had ik willen slaan,
je wakker maken,
je laten voelen hoeveel pijn je mij doet,
en toch kon ik het niet.

Immens verdriet,
gaat door mijn hart en lijf,
haat en liefde, wanhoop en dood,
graag zou ik hier, even niet meer willen zijn.

Mijn hart doet pijn,
en gaat ook naar jou uit,
hoe kan dat nou, ik haat je,
en wilde dat je de mijne zou zijn.

Nu sta je daar beteuterd,
te kijken dat ik niet kwader kan zijn
ik zie het ongeloof,
dat ik je niet wil raken.

Hoe kan je mij,
jouw liefde,
zo diep raken, zonder dat je het bedacht,
dat je later misschien, toch liever bij mij had willen zijn.

Nu zit ik hier,
tussen liefde en haat,
kan je niet verlaten,
en wil niet dat je gaat.

Mijn hart gaat naar ons uit,
of het zielige beetje wat nu rest,
en vraag me af of ik er aan wil bouwen,
om toch weer samen te zijn.


Bart